Drie uitspraken van de rechtbank Noord-Holland en Hof Amsterdam medio 2019 maken duidelijk: het laatste woord over het verhuren van een gedeelte van de eigen woning is nog niet gezegd.

Bijverdienen met verhuren via platformen De spaarrekening levert weinig op. Een woning des te meer. Op grote schaal verhuren mensen dan ook. Permanent of tijdelijk, geheel of gedeeltelijk. Platformen als Airbnb stellen mensen in staat een woning of een gedeelte ervan gemakkelijk te verhuren voor korte tijd. Net zoals ze hun auto, maaltijden, gereedschap etc. via platformen kunnen “delen”. Waarbij dat “delen” echt delen,  uitlenen of verhuren kan betekenen. Tijdelijke verhuur van -een gedeelte- van de eigen woning heeft hierdoor een grote vlucht genomen. Daarentegen staan kranten bol van de overlast die dat zou geven en maatregelen die gemeenten nemen om deze verhuur te controleren en terug te dringen. Verhuren van -een gedeelte- van de eigen woning belast of onbelast? De fiscus loopt met de platformeconomie een beetje achteraan (zie ook eerder artikel ‘Crowdfunding in 2018 opnieuw gegroeid’), maar wil uiteraard altijd wel lucratief een graantje meepikken. Met tijdelijke verhuur van de gehele woning is dat niet zo moeilijk. De tijdelijke verhuur van de gehele eigen woning is belast t.g.v. artikel 3.113 Wet IB 2001. Dit artikel bepaalt: “Met betrekking tot de eigen woning die tijdelijk ter beschikking is gesteld aan derden wordt het ingevolge artikel 3.112 als voordelen uit eigen woning in aanmerking te nemen bedrag vermeerderd met 70 percent van de voordelen ter zake van het ter beschikking stellen.” Maar is de tijdelijke verhuur van een gedeelte van de eigen woning ook belastbaar? De vragen die bij rechtbank Noord-Holland en Hof Amsterdam speelden zijn: of het verhuurde gedeelte nog bij de eigen woning behoort zo ja, of het belastbaar is t.g.v. artikel 3.113 Wet IB 2001 (zo nee,) of de inkomsten in box 3 belast zijn. De eerste uitspraak: Rechtbank Noord Holland 30 mei 2018 In de zaak van Rechtbank Noord Holland van 30 mei 2018, ECLI:NL:RBNHO:2018:4343, maakte belanghebbende in 2015 een tuinhuisje geschikt voor verhuur aan toeristen en verhuurt het sindsdien. In 2015 is het tuinhuisje 21 dagen verhuurd en genoot belanghebbende een bedrag van € 3.564 aan huuropbrengsten. Zowel belanghebbende als fiscus zagen het tuinhuisje als aanhorigheid, dus in principe behorend tot de eigen woning. Nu dat niet in geschil is, blijft het tuinhuisje dan ook tot de eigen woning behoren. De partijen verschilden van mening over de vraag of artikel 3.113 van de Wet IB 2001 van toepassing is nu slechts een gedeelte van de eigen woning, namelijk het tuinhuis, verhuurd is en niet de gehele eigen woning. En de vraag was of de huuropbrengsten belast zijn in box 1 dan wel of deze in aanmerking moeten worden genomen in box 3. De rechtbank concludeert in deze zaak dat de verhuurinkomsten geheel onbelast zijn. De huuropbrengsten van het tuinhuis zijn volgens de rechtbank ten eerste niet belastbaar op grond van artikel 3.113 van de Wet IB 2001. Dit omdat de tekst van artikel 3.113 van de Wet IB 2001 slechts ziet op de tijdelijke verhuur van de gehele woning en niet een deel van de woning. Ook uit wetsgeschiedenis blijkt volgens de rechtbank niet anders. Huuropbrengsten ook niet belastbaar in box 3 Hoewel het artikel 3.113 volgens de rechtbank eigenlijk van toepassing is op de gehele won