In het Belastingplan 2019 zijn de in het Regeerakkoord voorgenomen maatregelen in de Wet inkomstenbelasting 2001 opgenomen om de belasting op inkomen te verlagen. Een verhoging van de algemene heffingskorting en de arbeidskorting, invoering van een tweeschijvenstelsel en een versobering van bepaalde aftrekposten. Deze versobering van aftrekposten zou bovendien fiscale verschillen tussen de ondernemer en de werknemer verkleinen. Maar klopt dit wel of is er misschien (ook) een heel andere reden?

Invoering tweeschijventarief in IB De in het Belastingplan 2019 voorgestelde invoering van het tweeschijvenstelsel in de IB gaat vrij snel. Al in 2021 zijn de huidige vier tarieven vervangen door een basistarief van 37,05% voor inkomens tot en met € 68.507 en een toptarief van 49,50% (2019: 51,75%). Tariefmaatregel voor bepaalde aftrekposten Vanaf 1 januari 2020 volgen bepaalde aftrekposten het versnelde afbouwschema van de hypotheekrenteaftrek. In 2020 is het aftrektarief voor al deze ‘grondslagverminderende posten’ maximaal 46%, in 2021 43%, in 2022 40% en in 2023 is het aftrektarief gelijk aan het basistarief van 37,05%. Deze tariefmaatregel is alleen van toepassing op belastingplichtigen die zonder de ‘grondslagverminderende posten’ een belastbaar inkomen zouden hebben in de hoogste schijf. De ‘grondslagverminderende posten’ zijn: De ondernemersaftrek; De MKB-winstvrijstelling; De terbeschikkingstellingsvrijstelling; De aftrekbare kosten met betrekking tot een eigen woning, bedoeld in artikel 3.120 Wet IB 2001 (hypotheekrenteaftrek); De persoonsgebonden aftrek, bedoeld in artikel 6.1. Dat zijn op dit moment (2018):  Uitgaven onderhoudsverplichtingen; Uitgaven specifieke zorgkosten; Weekeinduitgaven gehandicapten; Scholingsuitgaven (afschaffing per 1 januari 2020); Uitgaven voor monumentenpanden (afschaffing per 1 januari 2019) Aftrekbare giften; Het restant persoonsgebonden aftrek van voorgaande jaren en – op grond van overgangsrecht – verliezen op beleggingen in durfkapitaal. Nooit voordeel van tariefmaatregel Voor de MKB-winstvrijstelling en de terbeschikkingstellingsvrijstelling wordt de maatregel alleen toegepast, indien het gezamenlijke bedrag van de met de ondernemersaftrek verminderde winst of het gezamenlijk bedrag van het resultaat, positief is. Dat betekent dat, zodra een van deze vrijstellingen het karakter heeft van grondslagvermeerderende post (‘bijtelling’), het hoogste tarief ‘gewoon’ van toepassing blijft.  De tariefmaatregel geldt om die reden ook niet voor de negatieve persoonsgebonden aftrek van artikel 3.139 Wet IB 2001. De tariefmaatregel kan onverwacht fiscaal ongunstig uitpakken. Rekenvoorbeeld weinig aftrekken meer bijbetalen? Een innovatieve biotech-specialist neemt in 2019 ontslag en start als ondernemer. Hij maakt een goede start; zijn partner werkt mee. Niet alles zit mee in 2019. Hij wordt aangereden en kan een periode niet werken. Hij voldoet niet meer aan het urencriterium en heeft bovendien hoge uitgaven voor ziektekosten. Hij kan specifieke zorgkosten van € 10.000 in aanmerking nemen tegen een aftrektarief van 36,65% (1e tariefschijf 2019). In 2020 draait de onderneming een stuk beter en de belastbare winst is voor de toepassing van de ondernemersaftrek zelfs hoger dan € 68.507. Hij krijgt een deel van zijn ziektekosten vergoed van de verzekeraar van degene die hem aanreed en moet deze vergoeding hierdoor als negatieve persoonsgebonden aftrek in aanmerking nemen, tegen het hoogste tarief van 49,50% (hoogste tariefschijf 2020). Dit resulteert per saldo in een belastingnadeel voor de ziektekosten van netto € 1.285 [(49,5% -/- 36,65%) * € 10.000]. Wees alert en voorkom tariefsnadeel Alerte ondernemers en adviseurs hebben genoeg mogelijkheden om dit soort situaties te voorkomen en een hogere aftrek en/of een negatieve persoonsgebonden aftrek tegen een lager tarief te realiseren. Maar dan moet u wel bij de les zijn. Scholingskosten blijven aftrekbaar, mits ondernemingskosten Dat brengt o